Wyszedl negatywn. Czy test po 6 tyg po ekspozycji 4 generacji na hiv jest wystarczajacy i ostateczny? Wyszedl negatywny obawiam sie czy nie jest falszywie ujemny z powodu zakażeń wirusami HCV EBV CMV. Czy wyżej wymienione wirusy maja wplyw na testy w kierunku hiv ? Wynik testu po 6 tygodniach jest miarodajny.
Powiedz nam jakie badanie chcesz wykonać… lub przeglądaj nasz katalog: badanie Parametry i opis badania oczekiwanie1 dzień roboczy materiałkrew odbiór wynikówosobiście w labolatorium lub onlinie Badanie ma na celu wykrycie przeciwciał, wytwarzanych w odpowiedzi na kontakt z wirusem HIV,wirus nabytego niedoboru odporności,poprzez namnożenie się w organiźmie ludźkim niszczy układ odpornościowy, który po pewnym czasie przestaje działać i chronić przed zakażeniami. Zakażenie wirusem HIV, które nie zostało zdiagnozowane i nie jest leczone może prowadzić do rozwoju AIDS (Zespół nabytego niedoboru odporności). Badanie w kierunku wykrycia zakażenia wirusem HIV jest niezbędne przed porodem. Planując wykonanie testu w kierunku HIV, warto również przemyśleć wykonanie testu w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową oraz HCV i HBV. Narażając się na zakażenie HIV, mogłeś(aś) narazić się na zakażenie także tymi chorobami. Wykrycie zakażenia HIV jest możliwe już we wczesnej fazie (po ok 15 dniach od zakażenia), jednak całkowitą pewność w stosunku do otrzymanego wyniku „ujemnego” (brak zakażenia) można mieć jedynie, gdy badanie zostanie wykonane po tzw. „oknie serologicznym”, czyli po 12 tygodniach od sytuacji ryzykownej.. Obecność antygenu p24 we krwi stwierdzana jest już w 2 do 8 tygodni od zakażenia, przeciwciała anty-HIV wykrywane są od 4 -12 tygodni od zakażenia. Wyniki tego badania są dostępne tylko w wersji papierowej w Punktach Pobrań. Można je odebrać tylko osobiście, nie ma możliwości odbioru wyników online Warto wykonać razem z badaniem HIV badanie na inne choroby przenoszone droga płciową SEX PAKIET za 149 pln Przeczytaj artykuł 3 MITY NA TEMAT AIDS cena w swisslab tylko 35zł pakiety z tym badaniem
W 15 dniu od ryzykownego zachowania wykonałem test na HIV, był negatywny, jednak w 23 dniu dostałem objawów mogących wskazywać na chorobę retrowirusową (bóle mięśni i stawów, suchy kaszel, powiększenie węzłów chłonnych, ogólne rozbicie i złe samopoczucie). Powtórzyłem test w dniu 26 od dnia 0 i też jest negatywny.
Po jakim czasie wykonać test na HIV od ekspozycji na zakażenie? Rodzaje testów na HIV Opublikowano: 10:03Aktualizacja: 10:08 Z roku na rok zwiększa się ekspozycja na zakażenie wirusem HIV. W ograniczeniu rozprzestrzeniania się zakażenia oraz wdrożeniu szybkiego leczenia pomocne są testy na HIV. Obecnie dostępne są laboratoryjne i tzw. testy domowe na HIV. Domowy test na HIVTest na HIV wykonywany w laboratoriumKiedy zrobić test na HIV? Po jakim czasie zrobić test na HIV? Przeciwciała wykonywane są około 12 tygodni po ekspozycji, badania laboratoryjne – test na HIV IV generacji – mogą wykazać obecność wirusa we krwi już w kilka tygodni po ekspozycji. Testy na HIV w punktach diagnostyczno-konsultacyjnych wykonywane są całkowicie za darmo i anonimowo. Domowy test na HIV Diagnostyka laboratoryjna zakażenia wirusem HIV jest kilkustopniowa i wymaga zgłoszenia się do laboratorium, dlatego częstym pierwszym krokiem podejmowanym przez pacjentów, którzy znaleźli się w sytuacji możliwego zakażenia wirusem, jest wykonanie testu domowego na HIV (tzw. quick HIV test). Domowy test na HIV – cena: koszt zestawu domowego wynosi od 100 zł do 200zł. Taki test dostępny jest w aptece lub na stronie producenta. Zaleca się, by te testy były dostępne w gabinetach lekarskich, punktach konsultacyjno-diagnostycznych, a nawet klubach. Stosowane testy na HIV powinny mieć odpowiedni certyfikat. Domowy test na HIV może być wykonany ze śliny lub z krwi, w zależności od zaleceń producenta. Jak zrobić test na HIV? Płytkę testową wyjmuje się z opakowania, nakłuwa się sterylną igłą czubek palca, tak by kropla krwi znalazła się na polu testowym. Po odczekaniu kilku sekund dodaje się ciecz buforującą w ilości jednej kropli i – w zależności od testu – czeka od 10 do 40 minut na wynik. Próbkę ze śliny pobiera się z dolnego i górnego dziąsła, co najmniej 15 minut po ostatnim posiłku. Test na HIV wykonywany w domu jest całkowicie anonimowy, charakteryzuje się on jednak mniejszą czułością – wynik ujemny nie wyklucza zakażenia, dodatni musi zostać potwierdzony przez badania laboratoryjne. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Odporność WIMIN Twój mikrobiom, 30 kaps. 79,00 zł Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Test na HIV wykonywany w laboratorium Testy laboratoryjne na HIV są bardziej popularną i wiarygodną metodą diagnozującą zakażenie. W ramach testów przesiewowych na HIV wykonuje się tzw. testy IV generacji na HIV. Umożliwiają one wykrycie antygenu wirusa oraz przeciwciała kilka tygodni po zakażeniu. Wynik dodatni testu przesiewowego na HIV wymaga powtórzenia badania. Kolejnym, trzecim etapem, są testy potwierdzenia, które wykonuje się przy każdym podwójnym wyniku dodatnim przesiewowego testu na HIV. Jest to test wykonywany metodą Western blot. Jeśli w teście potwierdzenia uzyska się wynik dodatni, należy rozpoznać zakażenie wirusem HIV i podjąć odpowiednie leczenie. Ile kosztują testy na HIV wykonywane w laboratorium? W niektórych ośrodkach badanie jest całkowicie bezpłatne lub pobierana jest niewielka opłata. W większości laboratoriów możliwe jest wykonanie testów na HIV, a czas oczekiwania na wyniki to zazwyczaj od jednego do kilku dni. Najlepszym miejscem na wykonanie badania są punkty konsultacyjno-diagnostyczne, gdzie całkowicie za darmo można wykonać test i niepotrzebne jest jakiekolwiek skierowanie od lekarza. Można je wykonać anonimowo. Testy na HIV dodatnie wymagają jednak późniejszego ujawnienia danych. Listę punktów konsultacyjno-diagnostycznych można znaleźć w internecie. Kiedy zrobić test na HIV? Zwiększone ryzyko zakażenia, czyli ekspozycja na zakażenie, to ryzykowne zachowania: przygodny seks bez prezerwatywy, przyjmowanie substancji dożylnie, wykonanie tatuażu w niesterylnych warunkach, kontakt z cudzą krwią przez błony śluzowe lub uszkodzoną skórę, zakłucie się igłą niewiadomego pochodzenia. W tych przypadkach konieczne jest wykonanie testu na HIV. Zakażenie wirusem HIV nie jest natychmiastowo wykrywane przez testy. Po jakim czasie test na HIV powinien być wykonany po ekspozycji na zakażenie? Test przesiewowy na wirusa HIV wykonuje się po 6–8 tygodniach od ekspozycji na zakażenie, wtedy to mogą zostać wykryte już przeciwciała. Warto wykonać go szczególnie u kobiety ciężarnej, pacjenta stale podejmującego ryzykowne zachowania lub jeśli doszło do pewnej ekspozycji na wirusa. Ujemny wynik przesiewowego testu na HIV wykonanego po 12 tygodniach wyklucza zakażenie wirusem. Testy na HIV domowe najlepiej wykonywać 3 miesiące od ekspozycji na zakażenie. Jeśli od zgłoszenia na badanie do ekspozycji na zakażenie doszło od 48 do 72 godzin, należy zgłosić się na tzw. profilaktykę poekspozycyjną. Dodatkowo, po zaobserwowaniu u siebie objawów, takich jak: gorączka o niewyjaśnionym pochodzeniu, utrata masy ciała z niewiadomego powodu, przewlekła biegunka, nawracające zapalenia płuc, gruźlica, wirusowe zapalenia wątroby, zakażenia przenoszone drogą płciową, nowotwory skóry, zaburzenia endokrynologiczne o niejasnej przyczynie, ciąża, grzybica jamy ustnej, nawracające zakażenia i choroby wskaźnikowe dla zakażenia wirusem HIV, należy pomyśleć o wykonaniu testu w kierunku zakażenia wirusem HIV. Zaleca się, by każdy choć raz w życiu wykonał test na obecność wirusa HIV. Bibliografia: Szetela B., Łapiński Ł., Zalewska M., Zasady testowania w kierunku zakażenia HIV – zalecenia. Zasady opieki nad osobami zakażonymi HIV. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS 2017. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. lek. Ewelina Stefanowicz Lekarka stażystka, absolwentka Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Mam za sobą wiele miesięcy praktyk w licznych trójmiejskich szpitalach. Interesuję się funkcjonowaniem ludzkiego organizmu zarówno od jego fizycznej, jak i psychicznej strony Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
Dysponujemy testami laboratoryjnymi IV generacji, które wykrywają HIV po 6 tygodniach od ryzykownego zdarzenia oraz testami szybkimi, zwanymi tak z uwagi na wynik w 15 minut, które wykrywają
Diagnostyka zakażeń HIV Pojęcie „diagnostyka zakażeń HIV” jest bardzo szerokie i obejmuje rozpoznanie zakażenia, monitorowanie naturalnego przebiegu zakażenia, ocenę skutecznościi bezpieczeństwa leczenia przeciwretrowirusowego. Pierwsze przypadki zachorowań na AIDS opisano ponad ćwierć wieku temu. Na przestrzeni minionych 25 lat dokonał się ogromny postęp wiedzy na temat zakażenia HIV, który umożliwił opracowanie, a następnie stałe doskonalenie różnorodnych metod diagnostycznych. Poznanie przebiegu zakażenia HIV zarówno u osób nieleczonych, jak i leczonych przeciwretrowirusowo dało podstawy do stworzenia zasad postępowania diagnostycznego i interpretacji uzyskanych wyników. Obecnie dostępnych jest wiele testów,które pozwalają na wykrycie obecności przeciwciał anty-HIV-1, przeciwciał anty-HIV-2, białka wirusowego (p24), materiału genetycznego wirusa (genomowego RNA i prowirusowego cDNA), analizę sekwencji genomu i stwierdzenie obecności mutacji związanych z lekoopornością. Możliwa jest również ocena cech osobniczychzakażonego, w tym stanu układu odpornościowego przez ilościowe oznaczenie limfocytów T CD4+, T CD8+, określenie obecności genów kodujących receptory CXCR4, CCR5, które są wykorzystywane przez HIV-1 przy wnikaniu do komórekgospodarza, obecności genów związanych z reakcją organizmu na podanie określonych leków przeciwretrowirusowych. Rozpoznawanie zakażenia Standardem w rozpoznaniu zakażenia HIV jest stwierdzenie obecności przeciwciał anty-HIV. Zasada ta została stworzona w późnych latach 80. ubiegłego stulecia przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) oraz Association of State and Territorial Public Health Laboratory (obecnie APHL) w USA, a następnie przyjęta w innych krajach. Postępowanie polegające na wykryciu przeciwciał anty-HIV w testach przesiewowych i potwierdzenie ich obecności przez najczęściej używany Western blot lub bardzo rzadko stosowaną metodę pośredniej immunofluorescencji (IFA) obowiązuje do dzisiaj w niemal niezmienionej formie. Pierwszy test immunoenzymatyczny(EIA) wykrywający przeciwciała anty-HIV-1 został zatwierdzony w 1985 r. przez Federal Drug Administration (FDA) w USA. Był to test I generacji, w którym wykorzystano antygeny HIV-1 uzyskane z lizatu wirusa. Swoistość testu była stosunkowo niska(duża częstość wyników fałszywie dodatnich), a wykrycie przeciwciał było możliwe po upływie około 6 tygodni od zakażenia. Od tego czasu testy ulegały zmianom i doskonaleniu, pojawiały się kolejne ich wersje (tzw. generacje) charakteryzujące się coraz lepszymi parametrami czułości i swoistości zarówno analitycznej, jak i diagnostycznej. Głównym celem wprowadzanych zmian było uzyskanie możliwie wczesnego wykrycia zakażenia oraz eliminacja wyników fałszywie dodatnich i fałszywie ujemnych. Diagnostyka HIV w Polsce - szczegóły postępowania Szczegółowe zasady prowadzenia diagnostyki zakażenia HIV w Polsce zostały opracowane przez grupę specjalistów powołanych przez Krajowe Centrum ds. AIDS. Ustalono, że badania w kierunku zakażenia HIV mogą zostać wykonane wyłącznie na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza/konsultanta, po uzyskaniu świadomej zgody pacjenta. Laboratoryjna diagnostyka zakażenia HIV jest przeprowadzana w dwóch próbkach surowicy/osocza (próba 1, próba 2), uzyskanych z jednego pobrania krwi u pacjenta. Jako pierwsze są wykonywane przesiewowe testy immunoenzymatyczne. Dodatnie wyniki testów przesiewowych są weryfikowane przez wykonanie testu osoczu/surowicy (próba 1) wykonywany jest przesiewowy test immunoenzymatyczny. Ujemny wynik przesiewowego testu EIA nie wymaga weryfikacji laboratoryjnej i jest przekazywany lekarzowi/konsultantowi, który skierował pacjenta na badania. W uzasadnionych przypadkach (np. badanie wykonane w czasie „okienka serologicznego”) lekarz powinien rozważyć wykonanie dodatkowych testów ( RNA, HIV DNA) i powtórzyć przesiewowe testy serologiczne po upływie co najmniej 2 tygodni. Dodatni wynik przesiewowego testu EIA uzyskany w próbie 1 wymaga powtórzenia badania metodą EIA w próbie 2. Jeśli wynik uzyskany w drugim badaniu przesiewowym jest ujemny, należy ponownie pobrać krew do badań i powtórzyć diagnostykę. W przypadku powtórnego uzyskania wyniku dodatniego w teście przesiewowym konieczne jest wykonanie testu potwierdzenia. Stwierdzenie dodatnich wyników w trzech wykonanych oznaczeniach (w dwóch badaniach przesiewowych oraz w teście potwierdzenia) świadczy o obecności przeciwciał anty-HIV. Jeśli w dwóch testach przesiewowych uzyskano wyniki dodatnie, a w teście potwierdzenia wynik nierozstrzygnięty (wątpliwy) lub ujemny – wynik postępowania diagnostycznego pozostaje nierozstrzygnięty. Wszelkie rozbieżności między wynikami przeprowadzonych badań muszą być interpretowane ze szczególną ostrożnością. W takim przypadku lekarz powinien rozważyć wykonanie dodatkowych badań wirusologicznych (np. HIV RNA, HIV DNA) oraz powtórzyć diagnostykę serologiczną (rozpoczynając od testu przesiewowego) po upływie co najmniej 2 tygodni. Zobacz też: Kto jest odporny na zakażenie wirusem HIV Test EIA Jeżeli w badaniu przesiewowym wykonanym testem EIA czwartej generacji(możliwość wykrycia anty-HIV i/lub HIV Ag) uzyskano wynik dodatni, natomiast w teście potwierdzenia wynik ujemny, nie można wykluczyć, iż badanie zostało przeprowadzone w czasie trwania „okienka serologicznego”. Natychmiastowe wykonanie badań wirusologicznych stwarza w tym przypadku szansę rozpoznania zakażenia pierwotnego (przed serokonwersją). Testy serologiczne powinny zostać powtórzone po upływie co najmniej 2 tygodni. Zasady obowiązujące przy rozpoznaniu zakażenia HIV w Europie zostały zawarte w „2008 European Guidelines on HIV Testing”. Zgodnie z nimi, ostatecznejinterpretacji wyników dokonuje lekarz lub konsultant, który zlecił badania i jest odpowiedzialny za doprowadzenie diagnostyki do ostatecznego rezultatu. Osoba ta musi być zaznajomiona z terminologią laboratoryjną (czułość, swoistość, dodatnia i ujemnawartość prognostyczna testów), znać obowiązujący algorytm testowania,rodzaj użytych testów przesiewowych (III czy IV generacji) i zakażenia HIV wymaga dokonania wnikliwej analizy wyników wszystkich zleconych badań (przesiewowych, potwierdzenia, w tym także molekularnych, np. HIV RNA) oraz informacji uzyskanych w czasie szczegółowego wywiadu przeprowadzonego w trakcie konsultacji przed testem. W związku z ustaleniem, że diagnostyka zakażenia HIV w Polsce jest prowadzona w próbach surowicy/osocza uzyskanych z jednego pobrania krwi od pacjenta, w przypadku otrzymania dodatnich wyników testów diagnostycznych lekarz/konsultant ma obowiązek zlecenia ponownego pobrania krwi i wykonania testu przesiewowego (EIA) przed ostatecznym rozpoznaniem zakażenia HIV. Ma to na celu potwierdzenie właściwej identyfikacji pacjenta oraz wyeliminowanie ewentualnych błędów technicznych, które mogły powstać w czasie pobrania krwi lub wykonywania badań. Kontakt pacjent-lekarz i wydawanie wyników testu Pacjent może otrzymać ostateczny wynik diagnostyki: ujemny wynik testu przesiewowego z ewentualnym zaleceniem powtórzenia badania lub dodatni wynik testu potwierdzenia ze wskazaniem najbliższej placówki zajmującej się leczeniem osób z HIV i chorych na AIDS. Schemat diagnostyczny przyjęty w Polsce jest stosunkowo prosty, bowiem ogranicza się do wykorzystania dwóch różnych testów wykonanych w próbach uzyskanych z jednego pobrania krwi u pacjenta. Zaletą prostego algorytmu jest stosunkowo tania i szybka diagnostyka, natomiast jego wadą jest możliwość powstawania błędów wynikających np. ze złej identyfikacji pacjenta czy pomylenia prób – szczególnie w sytuacji, kiedy nie jest przestrzegany obowiązek ponownego pobrania krwi i powtórzenia badań przesiewowych przed postawieniem ostatecznej diagnozy. Warto także zwrócić uwagę na sposób dokumentowania diagnostyki. Lekarz/konsultant powinien dysponować wynikami wszystkich przeprowadzonych badań,tymczasem często otrzymuje on jedynie wynik testu potwierdzenia. Laboratoria wykonujące testy przesiewowe nie przekazują rezultatów badań lekarzowi. Prawdopodobnie ma to związek z mylną interpretacją zasady, że nie można wydawać pacjentowi dodatnich wyników testów przesiewowych. Zobacz też: Toksoplazmoza i HIV - Choroby odzwięrzece Zalecenia opisujące postępowanie diagnostyczne w Polsce nie są w tym względzie wystarczająco szczegółowe i wymagają aktualizacji. Lekarz, który dokonuje ostatecznej interpretacji wyników lub podejmuje decyzję o ewentualnym powtórzeniu czy uzupełnieniu diagnostyki, musi znać rodzaj użytego testu przesiewowego (III czy IV generacji),wartości odczytów dla prób badanych i punktu odcięcia oraz oczywiście wynik testu potwierdzenia. Poważnym błędem jest także zlecanie wykonania testu potwierdzenia z pominięciem testów przesiewowych. Diagnostykę w kierunku zakażenia HIV zawsze rozpoczyna się od wykonania testów przesiewowych (niezależnie czy prowadzona jest po raz pierwszy czy też powtarzana), a test potwierdzenia nie może być zlecany jako pierwszy i jedyny. W wielu krajach stosowane są inne, często bardziej złożone algorytmy diagnostyczne,w których wykorzystywane są trzy różne testy, a test potwierdzenia wykonywany jest z nowego pobrania krwi od pacjenta. Postępowanie takie jest bardziej skomplikowane i może wydłużać czas trwania diagnostyki, jednocześnie jednak ułatwia wykrycie i eliminację ewentualnych błędów. Zalecenia diagnostyczne obowiązujące w Polsce zostały opracowane w 2002 r., dlatego wydaje się, że istnieje potrzeba dokonania oceny skuteczności dotychczasowego schematu testowania i podjęcia prac nad jego aktualizacją. Jest to fragment książki „Diagnostyka, profilaktyka i terapia zakażeń HIV/AIDS – współczesne możliwości i problemy", pod red. Andrzeja Gładysza, Brygidy Knysz (Wydawnictwo Continuo, 2009). Publikacja za zgodą wydawcy. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Badanie na obecność HIV nie wykrywa jego samego, ale przeciwciała produkowane przez ludzki organizm w reakcji na pojawienie się wirusa. By wykazanie ich istnienia we krwi było możliwe, konieczny jest czas. Okres ten nazywa się okienkiem serologicznym i wynosi od 2 do 6 tygodni, jednak całkowitą pewność możemy mieć po 12 tygodniach
Kiedy w październiku brałam na test najnowszą generację Seata Leona w wersji FR, nie była ona jeszcze zbyt widoczna na polskich ulicach, nie miałam więc za bardzo szansy wyrobić sobie zdania na temat tego modelu. Może to i dobrze, bo dziecko, które udaje mi się w sobie pielęgnować, cały czas uwielbia niespodzianki, a taką okazał się właśnie najnowszy Leon.
na niemieckich stronach medycznych podają, że test iv generacji od 17 dnia wystąpienia ryzyka - prawdopodobieństwo wyniku 99,91 %. posiłkujcie się pewnymi, zachodnimi źródłami, a nie
Badanie na HIV – w ciąży Istnieje konieczność wykonania badania na HIV u kobiet w ciąży. Wszystko dlatego, że obecność wirusa HIV u mamy nie musi prowadzić do przeniesienia go na dziecko. W ciąży badanie na HIV powinno być wykonane dwa razy. Pierwsze proponuje się do 10. tygodnia ciąży, z kolei drugie między 33. a 37. tygodniem.
YrdIT. test iv generacji hiv po 14 dniach
